Styl kodowania PEAR

Wcięcia, odstępy i długości linii

switch ($flag) {
case 1 :
ZrobCos() ;
beak ;
case 2 :
ZrobCosInnego() ;
break ;
default :
nicNieRob() ;
break ;
}

Z innej strony ten sam kod:

switch ($flag) {
 case 1 :
   ZrobCos() ;
   beark ;
 case 2 :
   ZrobCosInnego() ;
   break ;
 default :
   nicNieRob() ;
   break ;
 }

jest zarówno funkcjonalny, jak i łatwy do zrozumienia. Plamienie składni błędami jest wystarczająco uciążliwe, nie utrudniaj sobie pracy przez niechlujne zlewanie kodu w całość.

Ponieważ różne edytory na różnych platformach odmiennie interpretują znaki tabulatora, jest zalecane, aby używać czterech znaków odstępu (spacji) we wszystkich miejscach, w których można, a jedynie w ostateczności użyć znaku tabulatora.

Formatowanie struktur kontrolnych

• Polecenia if Zwykłe, dwuwarunkowe polecenie if powinno być sformatowane w ten sposób:

  if ((warunek1) && (warunek2)) { 
     zrobCos() ;
  }

  Zauważ, że nawias otwierający pojawia się w tej samej linii, w której jest warunek (tak zwane nawiasy Kernighan i Ritche lub nawiasy K&R) i, że te nawiasy są, choć jest jedynie jedna linia kodu w bloku warunkowym. W ten sposób odróżnienie bloku jest oczywiste i nie trzeba pamiętać o dodaniu nawiasów w przyszłości, kiedy zostaną dołączone nowe linie kodu. Zauważ również, że powinien być odstęp pomiędzy poleceniem warunkowym, a sprawdzanym wyrażniem.
• Polecenia if/else Polecenie if/else jest zbudowane na podstawie zwykłego formatu if:

  if ((warunek1) && (warunek2)) { 
     zrobCos() ;
  } else {
     zrobCosInnego() ;
  }

• Polecenia if/elseif

  if ((warunek1) && (warunek2)) {
     zrobCos() ;
  } elseif {
     zrobCosInnego() ;
  }

• Polecenia switch

  switch ($flag) {
  case1 :
     ZrobCos() ;
     beark ;
  case2 :
     ZrobCosInnego() ;
     break ;
  default :
     nicNieRob() ;
     break ;
  }

Formatowanie funkcji i wywołań funkcji

function mojaFunkcja()
 {
    // tutaj będzie kod funkcji
 }

Czyni to definicję funkcji (która używa nawiasów) wyróżniającą się z bloku warunkowego (który również używa nawiasów). Co więcej, standardy wymagają, aby kod w funkcjach był wcięty. Wszystko jest wcinane z co najmniej czterema znakami odstępu, niektóre partie mogą być wcięte dalej:

function mojaFunkcja() 
 {
     zrobCos() ;
     if ($jest)   {
            zrobCosWiecej() ;
     }
 }

Jeśli Twoja funkcja pobiera argumenty, upewnij się, że zostały one uporządkowane tak, że argumenty z domyślnymi wartościami, znajdują się na końcu listy, jak poniżej:

function mojaFunkcja( $a, $b, $c='Domyśny' ) 
 {
     zrobCos() ;
     if ($jest)   {
            zrobCosWiecej() ;
     } 
 }

Zauważ również, że nie powinno być odstępu pomiędzy nazwą funkcji, a nawiasami zawierającymi argumenty. Pozwala to wizualnie odróżniać funkcje (które używają nawiasów) od wyrażeń (które również używają nawiasów).